Wandelroute - Punt 2
Het vergt nu enig inlevingsvermogen, maar eeuwenlang is dit gebied één grote woeste vlakte en vormt het veengebied een grote barrière op weg naar de noordelijke provincies. Tot ver in de middeleeuwen laat men deze gebieden onaangeroerd, want het is er nat en onbegaanbaar. Ze zijn slechts begroeid met heide, grassen en berken.
Rond 1500 is het gebied ten oosten van Zwolle een uitgestrekt veengebied. In het Holoceen, zo’n 11.500 jaar geleden, ontstaat daar begroeiing (vooral veenmos) dat afsterft en zo het veen vormt. Het veenmoeras vormt lange tijd een natuurlijke barrière tussen Groningen, Friesland, Drenthe en de rest van Nederland. Een vijand kan dankzij deze natuurlijke barrière namelijk niet zomaar naar de noordelijke provinciën trekken. Er is slechts één doorgang dwars door het veenmoeras, een opgeworpen zandweg die de boeren gebruiken om hun schapen in het veengebied te laten grazen. Daar wordt een verdedigingswerk gebouwd, de Ommerschans. Nog tot ver in de 20e eeuw zijn er uitgestrekte veengebieden waarin je gemakkelijk kan verdwalen.
